L’esprit de l’escalier, noemde filosoof Denis Diderot het, lees ik in de NRC. De geest van de trap, ofwel het feit dat je pas na het weggaan, onderaan de trap, het beste antwoord op een vraag te binnen schiet. 
Het overkwam me na de boekpresentatie van Het Tango algoritme, waar Gina van den Berg de vraag stelde waarom drie sterke vrouwen zo snel vallen voor de mannelijke hoofdpersoon. Ik antwoordde dat hij zich eerst moest bewijzen, wat hem de nodige moeite kostte. En dat de vrouwen zelf ook acie ondernamen.
Het beste antwoord zat de volgende ochtend bij het wakker worden in mijn hoofd. Bij een tango heb je leiders, meestal de mannen, en volgers. De leider zorgt dat de volger veilig en zonder botsingen over de dansvloer kan gaan. Daarbij krijgt een volger genoeg inbreng, het is aan de leider om haar intenties te voorzien.

Het is niet zwak om je aan een ander over te geven, integendeel, het vergt een hoop moed om grotendeels achteruit stappend op hoge hakken over de dansvloer te gaan, om een ander jouw welzijn toe te vertrouwen. De levensles van de tango. 

In het filmpje dansen Mariyana Aksu en Bas Knuttel in bibliotheek De tweede verdieping, die ik erg dankbaar ben voor het hartelijke welkom.